Hierdoor is er sprake van een veranderde informatiepositie”, zegt Zevenbergen. “Kijken we vooruit, dan stellen we onszelf de vraag waar we over tien jaar willen zijn met onze informatievoorziening. Denk hierbij in termen als actueel, transparant, het gelijke speelveld-principe (level playing field) en compliant met toezichtsinformatie.”Het programmateam heeft hiervoor een framework uitgewerkt/uitgedacht. Want: waar je over tien jaar wilt staan, moet je nu bepalen. Dataficering en metadateren Dit geldt ook voor dataficering. Dit is één van de belangrijkste ontwikkelingen van dit moment. Alles wat we hebben gedaan of gaan doen wordt uitgedrukt in data. Bovendien kan door internet alles met elkaar worden verbonden. Zevenbergen: “We zien dataficering als een volgende stap naar onze stip op de horizon. Denk hierbij aan het gebruik van dezelfde eenheden (in de aanvraag, in de vergunning, bij toezicht, etc.), en metadateren: het bieden van informatie en context over andere gegevens om ze zo makkelijker te vinden, beheren en gebruiken. We moeten als vergunningverlener echt anders gaan denken, namelijk vanuit de informatie die je nodig hebt (voor o.a. toezicht, inzicht), niet vanuit de informatie zoals deze nu wordt geboden.” Met het bovenstaande uitgesproken, vindt Zevenbergen dat we af moeten van het idee dat een vergunning voor de eeuwigheid is: “Situaties veranderen, een vergunning moet daarin mee kunnen veranderen – ook als dit het beperken van de milieuruimte inhoudt.” Ontwikkelende vergunning Bedrijven ontwikkelen zich voortdurend. Dit is een continu proces van ideeën vormen, vergunnen, verder ontwikkelen, opnieuw vergunnen, etc. Een volgend doel is dan ook de ‘ontwikkelende vergunning’. Zevenbergen: “Bij ruimtelijke ordening is het inmiddels al gebruikelijker om aan de voorkant mee te denken. Bij vergunningverlening bevinden we ons nog meer aan de achterkant bij het vastleggen van de vergunde situatie. We denken erover na hoe we vergunningverleners in de andere rol comfort kunnen bieden. De overheid wordt dan meer toezichthouder en ruimteverdeler en gaat in afstemming met initiatiefnemers op zoek naar waar we elkaar kunnen vinden. Waar kunnen we op inhaken? Deze veranderende rol vergt wel een cultuurverandering en vraagt om bewustzijn.” De verkenning naar het aanbieden van een pre-toets is hier ook onderdeel van. Hieraan kunnen geen rechten worden ontleend, maar je kunt wel sparren over de haalbaarheid van een ontwikkeling/idee en over wat nodig is om een goede aanvraag op te stellen, zodat het vergunningtraject niet meer tijd kost dan nodig. “Dit is dan een aparte tak van sport: de rol wordt vervuld door een medewerker van een omgevingsdienst die geen vergunningverlener is, maar een meer adviserende rol heeft en daarmee in feite naast de vergunningverlener staat. Zo kunnen we voorkomen dat een omgevingsdienst in een onderhandelingspositie komt”, legt Zevenbergen uit. Samengevat Zevenbergen blijft pal achter AADV staan. Hij stelt: “Alle ontwikkelingen leveren een bijdrage aan een efficiënter, effectiever en digitaler proces van vergunningverlening. Dat is nodig om te voldoen aan de in het coalitieakkoord 2023-2027 gestelde belofte om ons te blijven inzetten voor een kwalitatief hoogwaardige uitvoering van milieu- en groene taken. En daarmee een belangrijke bijdrage te leveren aan de verduurzaming van de economie en een gezonde en veilige leefomgeving voor onze inwoners. Daar waar dat noodzakelijk is, pakken we als provincie zelf de regie om sturing te geven en nieuw beleid te ontwikkelen. Daarom zetten we het programma Actuele Digitale Vergunning voort. Deze keuze sluit ook naadloos aan bij de Omgevingswet.”